Co kryje się za powitalnym włoskim "Ciao"?

Ile razy słyszeliście i może sami wypowiadaliście słowo #ciao? Jak nie setki, to pewnie dziesiątki razy. Zastanawialiście się kiedyś co kryje się za tym powitalnym włoskim "Ciao"?

"Ciao" wywodzi się ze starożytnego weneckiego pozdrowienia "s'ciavo", czyli "niewolnik" (w domyśle: twój). Z czasem "s'ciavo" przekształciło się w "s'ciao", skąd dzisiejsze "ciao".

Ale skąd wenecjanie zaczerpnęli tak "uległy" sposób na witanie się? Dlaczego witając się chcieli podkreślić przynależność do drugiej osoby? Forma "s'ciavo" ma swoje korzenie w łacińskim sclavus, którym określano osoby o słowiańskim pochodzeniu etnicznym, a które stanowiły największą liczbę niewolników w basenie Morza Śródziemnego. To od nazwy tej grupy etnicznej wywozi się starożytne weneckie pozdrowienie, które miało wyrażać głęboki szacunek do osoby witanej, który odnawiany był przy każdym spotkaniu.

Cóż... można powiedzieć, że mamy swój udział w powstaniu jednego z najbardziej popularnych, po słowie PIZZA, włoskich wyrazów. Niente male (całkiem nieźle), jak powiedzieliby włosi.

Z czasem zapomniano o pierwotnym znaczeniu i teraz "Ciao" jest jednym z najmniej formalnych sposobów na przywitanie się we Włoszech.

Ciao pojawia się po raz pierwszy w formie pisanej!

Rok 1818 to rok, w którym urodzony w Cortonie tragediopisarz Francesco Benedetti po pobycie w Mediolanie, w jednym ze swoich listów, wspomina o życzliwości z jaką się spotkał ze strony miejscowej damy, która zabrała go do La Scali i ogólnie ze strony mediolańczyków:

“ Questi buoni Milanesi cominciano a dirmi: Ciau Benedettin”. Ci przyjaźni (przyzwoici) mediolańczycy zaczynają witać mnie: Ciau Bendedettin.

Rok później angielska pisarka Lady Sidney Morgan nawiązuje do zachowania niektórych widzów teatru Ła Scala, pozdrawiających się serdecznym "ciavo". To nie wszystko!

W liście z 1818 roku werońskiej hrabiny Giovanny Maffei do swojego małżonka, czytamy:

"Peppi à appreso a dire il tuo nome, e mi disse di dir ciao a Moti". Peppi* nauczył się wypowiadać Twoje imię, i prosił mnie, abym przekazała ci jego: Ciao! *imię syna hrabiny Maffei

Nie można mieć wątpliwości, że kiedy "Ciao" po raz pierwszy w 1818 roku pojawiło się w formie pisemnej, na dobre zakorzenione było już w świadomości mieszkańców różnych regionów Włoch.

Od tego czasu minęło ponad 200 lat! "Ciao ciao bambina" #domenicomodugno, "Bella ciao" to tylko nieliczne tytuły piosenek, które pozwoliły "ciao" zyskać światową sławę.

---

Czy to nie ciekawe jak bardzo często oddalamy się od pierwotnego znaczenia słów, które używamy na co dzień?

Czy wiedza o tym, jaka historia i znaczenie kryje się za włoskim, powitalnym Ciao, zmieni Wasze podejście do tego powitania?